รายงาน: ประสบการณ์และประโยชน์ที่ได้จาก NoFap จากน้องคนหนึ่ง

[Admin]

มีน้องคนหนึ่งส่งข้อความมาทางหลังไมค์ที่ pantip.com แชร์ประสบการณ์และประโยชน์ที่ได้จาก NoFap ครับ ยอดเยี่ยมมาก ๆ น้องเค้าอนุญาตให้เอามาแบ่งปันได้ ผมเลยมาขอแปะไว้ที่นี่
มีเรื่องดี ๆ อย่าเก็บไว้คนเดียวนะครับ เชื่อไหมครับว่า การแบ่งปันประสบการณ์นี้สามารถช่วยคนที่กำลังท้อถอยหรือสงสัยได้จริง ๆ รวมถึงตัว admin ให้มีกำลังใจทำต่อด้วย ขอบคุณน้องที่ส่งเรื่องนี้มาให้อีกครั้งครับ -/\-

---

ผมได้อ่านกระทู้ของพี่ก่อนเหตุการณ์จะเริ่มสักพักครับ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดจริงจัง

เริ่มจริงจังอยากทดสอบความคิด การทดลอง จากในกระทู้ ก็ตอนที่ไปเจอผู้หญิงคนล่าสุดครับ
ผมหยุดช่วยตัวเองไปเลยตั้งแต่วันที่เจอเค้าครั้งแรก ( หรือก่อนหน้านั้นวันสองวัน ) ซึ่งปรกติผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะบ่อยเลยแหละครับ

สิ่งที่ได้คือ รู้สึกว่ามันมีพลังงานบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวเราเองถูกปลุกขึ้นมา เหมือนพลังงานสะอาดน่ะครับ ( ไม่ใช่แบบพลังงานแสงอาทิตย์ไรนะครับ แต่เป็นแบบพลังงานทีมันสะอาดจริงๆ ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ) ซึ่งมันถูกถ่ายทอดออกมาทางความคิดของผม เวลาจะทำอะไร จะคิดอะไร มันจะเป็นไปในทางที่ถูกที่เหมาะสมมากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องการจีบผู้หญิง การทำอะไรต่างๆเผื่อเค้า เเม้เเต่เรื่องละเอียดอ่อนอย่างการทำอะไรให้ในเวลาไหน เช้า สาย บ่าย เย็น มันจะมีความคิดที่ผุดขึ้นมา แล้วเอาไปใช้ได้อย่างเหมาะสม

ประมาน 2 สัปดาห์ที่ผมจีบเค้า รู้สึกได้ชัดเจนเลยว่า ผมทำอะไรได้ถูกต้อง เหมาะสม ทั้งการกระทำ เวลา และอื่นๆ มากขึ้น กว่าการจีบคนก่อนหน้านี้
แต่สุดท้ายผมไม่ได้เป็นแฟนเค้านะครับ ด้วยเหตุผลที่ว่า เค้ายังไม่พร้อมจะมีใคร

ซึ่งอาจจะเพราะว่าผมยังทำไม่ดีพอ หรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งผมคิดว่าใช่ ส่วนหนึ่งเพราะในใจผมยังคงหมกมุ่นค่อนข้างเยอะ ถึงแม้จะไม่ได้ช่วยตัวเองเลยก็ตาม เพราะก่อนหน้านี้ยังเยอะอย่างที่พิมพ์ไว้ข้างบน

นอกจากเรื่องนี้แล้วก็ยังมีเรื่องสุขภาพ กำลังกาย กำลังใจ อะไรหลายๆอย่างครับ คือผมต้องทำงานใหญ่งานนึงซึ่งต้องลงทั้งความคิดและแรงเยอะ ประมานว่านอน 4-5 ชม ติดต่อกัน 2 วัน แล้วทั้งทำงานทั้งเรียนเต็มวันเต็มคืน แต่มันไม่เหนื่อย ไม่เพลีย แล้วยังมีความคิดสร้างสรรค์จัดการอะไรให้ออกมาได้ดี
หรือบางคนอาจจะมองว่าเป็นเพราะกลุ่มที่ทำงานด่วยกันดี อันนี้ก็จริงครับ แต่สำหรับผมผมมองในมุมมองตัวเองว่าที่ผมแสดงออกได้แบบนั้น เพราะไอ้พลังสะอาดอะไรที่บอกน่ะครับ

ชัดเจนที่สุดสำหรับตัวผมคือ ปรกติผมเป็นคนใส่แว่น ซึ่งมักมีคนบอกว่าผมถอดเเว่นดีกว่า ใส่คอนแทคเลนส์อะไรแบบนี้ ดังนั้นตอนเต้น ผมถอดแว่นเลย ซึ่งพอหลังงานก็มีคนบอกว่า ดูดีขึ้นเยอะมาก มากกว่าใส่แว่น ( ถ้าใครมองว่าผมหลงตัวเอง ก็เอาเลยครับ ไม่ว่ากัน ^^ )

สุดท้ายพอเรื่องของผมกับเค้าจบลงด้วยคำพูดที่ว่าไม่พร้อมมีใคร ไม่รู้ด้วยอารมณ์อะไรทำให้ผมกลับมาช่วยตัวเองอีกครั้ง คราวนี้แหละครับ ผลการทดลองชัดเจนเลยครับ
ความคิดผมที่จะทำอะไรพิเศษเพื่อง้อหรือจีบเค้านั่นแหละครับ อีกสักครั้งนึง ครั้งสุดท้ายนั้น แทบจะดับวูบไปเลยครับ โดยเฉพาะอารมณ์ความคิดที่ว่า ไม่เป็นไร กูอยู่คนเดียวได้ แม่งมาทันทีครับ ทำผมเซ็งจิตมาก มาภายใน 5 นาทีหลังเสร็จเลย

โชคดีที่ผมกะไว้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ เลยพยายามจำไว้ก่อนเลยว่าจะทำอะไรให้เค้า แล้วเดี๋ยวผมจะพยายามทำมันให้สำเร็จให้ได้

เอาง่ายๆ ขนาดตอนนี้ที่ผมนั่งพิมพ์ไปให้นี่ผมยังอึนอยู่เลยครับ สมองผมแม่งตีบตันสุดๆเลย ตีบตันกว่าเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้เยอะมากครับ เหมือนมีเรื่องอยากบอกเยอะกว่านี้ ( เพราะจริงๆอยากให้พี่เอาไปเผยแพร่ลงให้คนอื่นอ่าน ผมไม่กล้าพอที่จะบอกสู้สาธารณะด้วยตัวเอง ) แต่มันนึกออกน้อยมาก เฮ้อออ

อย่างไอ้เรื่องหลักวิทย์ข้างล่างนี่ผมคิดออก 2 อย่าง แต่เอาจริงตอนพิมพ์กลับนึกออกแค่อันเดียวซะงั้น

ทีนี้ลองมาอ้างอิงจากหลักวิทยาศาสตร์นะครับ ตามที่ในกระทู้บอกไว้ว่า จะไม่อิงความเชื่อ เอาหลักวิทย์ล้วนๆ นั่นคือ
ตามสัญชาติญานสัตว์ ( มนุษย์ก็สัตว์นะครับ ) ความต้องการพื้นฐานคือการสืบพันธุ์ครับ ซึ่งการช่วยตัวเองเหมือนเป็นการตอบสมองไปแล้วว่า เราได้สืบพันธุ์แล้ว ความต้องการเลยต่ำลง
ผมไม่ได้บอกนะครับ ว่าเราจีบสาวมาเพื่อสืบพันธุ์อย่างเดียวหรือต้องการมีอะไรอย่างนั้นแค่นั้น แต่มันเป็นเรื่องเกี่ยวพันกันครับ
สุดท้าย ท้ายสุด เพราะคิดอะไรไม่ออกแล้ว
1.) ผมสนับสนุนแนวคิดนี้จริงๆครับ แม่งมีผลจริงๆ
2.) คุณทำไม่ได้หรอกครับ ถ้าคุณเคยเสพติด หรือหมกมุ่นมาก่อน คุณต้องหาแรงบันดาลใจให้ได้ อย่างผมคือเธอคนนั้น
3.) สำหรับผม ผมไม่ได้ใส่ใจในเรื่องวันว่ากี่วันๆแล้ว เพราะมันจะทำให้คุณรู้สึกว่าปกติทุกวันนี่หลายวันเเล้ว บ้างก็ได้ อะไรแบบนี้ มันเหมือนการกลับไปเริ่มใหม่แหละครับ แต่ที่ผมจำได้ว่าประมาน 2 สัปดาห์ เพราะผมเป็นคนเขียนไดอารี่น่ะครับ
4.) เรื่องบางเรื่องไม่ต้องทดสอบเองหรอกครับ เราเรียนรู้จากประสบการณ์คนอื่นได้ อย่างเรื่องของผมก็เช่นกัน หรืออยากลองเองก็ได้นะครับ จะได้เชื่อจริงๆ
5.) ผมอายุ 19 ปี เรียนใน ม.รัฐแห่งหนึ่ง ผมขวอวยตัวเองนิดนึงละกันครับ ผมไม่ได้พิมพ์ออกมาจากความคิดมโนไปเอง เพ้อเจ้อหรืออะไร ผมเชื่อว่าผมมีหลัการมากพอ พอที่จะบอกว่า ไอ้ที่พิมพ์มามันไม่ไร้สาระหรอกครับ
6.) หากใครไม่เชื่อ หรืออยากคุย หรืออะไรก็แล้วแต่ ลองพิมพ์ไว้ใต้ความเห็นนี้นะครับ แล้วผมจะทักไปตอบ ที่ไม่กล้าโพสเองซึ่งหน้าเพราะผมก็ยังไม่พร้อมพลีชีพขนาดนั้นน่ะครับ แค่นี้ก็พลีชีพตัวเองพอสมควรแล้วครับ
อยากให้พี่ช่วยโพสในกระทู้ครับ ประมานว่าฝากจากใครคนนึงก็ได้ เผื่อคนที่มาอ่านจะเข้าใจมากขึ่นครับ

สุดท้ายท้ายสุด ขอเป็นกำลังใจให้พี่ในการทำกระทู้ต่อไปครับ (:

[Alucard]

ดีครับ ขอบคุณที่แชร์
ผมเลิกได้ 10 วันแล้วตอนนี้ แล้วกำลังนับต่อไปเรื่อยๆครับ ตอนแรกว่าจะแค่ 7วัน ตอนนี้ตั้งเป้าใหม่ขอเป็น 14 วัน (เป็น mode ธรรมดานะไม่ใช่ Hard Mode )
ระหว่างทางมีเขวบ้างนิดหน่อยแต่ก็พยามดึงกลับมาครับ ที่รู้สึกตอนนี้คือ อ่านหนังสือรู้เรื่องเข้าใจมากขึ้น แล้วก้ตื่นเช้ามาไม่เพลียนี่เห็นชัดมากครับ
ปรกติจะเป็นโรค ติดที่นอนไม่อยากลุก แต่ตอนนี้บางวันถ้ามีภาระกิจตอนเช้านี่ ตื่นก่อนนาฬิาปลุกอีกครับ รู้สึกดีมากๆ

[Admin]

ดีครับ ขอบคุณที่แชร์
ผมเลิกได้ 10 วันแล้วตอนนี้ แล้วกำลังนับต่อไปเรื่อยๆครับ ตอนแรกว่าจะแค่ 7วัน ตอนนี้ตั้งเป้าใหม่ขอเป็น 14 วัน (เป็น mode ธรรมดานะไม่ใช่ Hard Mode )
ระหว่างทางมีเขวบ้างนิดหน่อยแต่ก็พยามดึงกลับมาครับ ที่รู้สึกตอนนี้คือ อ่านหนังสือรู้เรื่องเข้าใจมากขึ้น แล้วก้ตื่นเช้ามาไม่เพลียนี่เห็นชัดมากครับ
ปรกติจะเป็นโรค ติดที่นอนไม่อยากลุก แต่ตอนนี้บางวันถ้ามีภาระกิจตอนเช้านี่ ตื่นก่อนนาฬิาปลุกอีกครับ รู้สึกดีมากๆ