สรุป ปฏิบัติการ "ปลดแอก เพื่อชีวิตใหม่ ภายในปี 2016"

[blackman90]

ตลอดระยะเวลา9เดือนในปี2559 ผมประเมินตัวเองแล้วว่า ผมสอบตก

เพราะไม่สามารถควบคุมความคิดของตัวเองได้ดีพอ

[Triumphz]

เข้ามารับรู้เหตุการณ์ครับ

สู้ไปด้วยกันครับ

[msguzs]

สู้ๆนะครับ แต่เราจะเลิกเพียงแค่ ชตอ. คงไม่พอ
เราต้องให้ความสำคัญกับการเรียนรู้จิตใจของตัวเองด้วยนะครับ
ผมว่าน่าจะเพิ่มการนั่งสมาธิไปด้วย การนั่งสมาธิเนี่ย อยากให้มองว่ามันเป็นเรื่องที่ควรทำอยู่เป็นประจำนะครับ
ไม่ใช่นั่งเพื่อเลิก ชตอ. แต่นั่งเพื่อพัฒนาศักยภาพจิตใจของเราด้วย
อยากให้ดูคลิปของนักจิตวิทยาท่านนี้ครับ เป็นคนที่เก่งมาก ท่านนี้เขียนหนังสือและเป็นคนดังคนนึงเลย
สังเกตุได้ว่าคนที่เก่งๆส่วนใหญ่จะให้ความสำคัญกับเรื่องแบบนี้ด้วยก็เพราะเขามองเห็นบางอย่าง
เห็นธรรมชาติของชีวิตเขาจึงรู้จักวางแผนรู้จักที่จะหาวิธีที่จะทำให้ชีวิตของเขาเป็นไปอย่างราบรื่น
ด้วยวิธีง่ายๆแบบนี้

[TheBoomy]

ผมก็จะสู้ไปด้วยครับ ตอนนี้ผมงด fap ได้3วันแล้วซึ่งก็ทรมานเหมือนกัน กิเลศตัณหามันผุดขึ้นมาในหัวตลอดเวลา แต่จะต้องสู้กับมันให้ได้ครับ

[blackman90]

วันที่2 ตอนนี้ก็ผ่านมา26ชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังมีอาการกำหนัดคอยรบกวน แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรมาก พยายามควบคุมตัวเองอยู่ตลอดเวลา

แต่ผมเปิดดูรูปผู้หญิงสวยๆ ย้ำว่าไม่ใช่รูปนู๊ด หรือรูปโป๊ แล้วรู้สึกหายใจเหมือนคนเหนื่อย เหมือนเครียดๆนิดนึง ผมคิดว่าอาการแบบนี้ยังคงเป็นอยู่ เพราะผ่านไปแค่วันเดียวเอง

ป.ล.ตอนนี้กำลังหาแนวร่วมในFacebookอยู่ครับ

[TheBoomy]

ผมก็เป็นครับ เวลาคิดแล้วมันจะเครียดและเหนื่อย มีอาการรู้สึกผิด ตอนนี้ผมวันที่4 แล้วมันก็เบาลงเรื่อยๆ เกือบมีเพลอหลายรอบเหมือนกัน แต่จะสู้เพื่อเป้าหมาย 90 วันครับ

[blackman90]

ผมก็เป็นครับ เวลาคิดแล้วมันจะเครียดและเหนื่อย มีอาการรู้สึกผิด ตอนนี้ผมวันที่4 แล้วมันก็เบาลงเรื่อยๆ เกือบมีเพลอหลายรอบเหมือนกัน แต่จะสู้เพื่อเป้าหมาย 90 วันครับ

ใช่เลยครับ มันจะรู้สึกหดหู่ และโทษตัวเองตลอด ผมเจอ Relapse มา2ครั้งแระ

แต่ช่วงนี้ผมเข้าFacebookแปปเดียว ก็ออก เพราะกลัวจะเจอ Trigger นี่แหละครับ ตัวกระตุ้นอย่างดีเลย

[TheBoomy]

ทุกวันนี้ trigger มันเยอะครับ ไม่รู้ว่าจะรอดได้นานแค่ไหน แต่เป้าหมายยังคงเป็น 90 วันครับ ต้องเลิกมันให้ได้
ผมเสียเวลากับมันมา 15 ปีละ

[blackman90]

ทุกวันนี้ trigger มันเยอะครับ ไม่รู้ว่าจะรอดได้นานแค่ไหน แต่เป้าหมายยังคงเป็น 90 วันครับ ต้องเลิกมันให้ได้
ผมเสียเวลากับมันมา 15 ปีละ

ของผม18ปีนะ 555

[blackman90]

ตอนนี้ผ่านไป48ชั่วโมงแล้ว เรี่ยวแรงเริ่มที่จะกลับมา แต่ก็ยังไม่มาก แต่เมื่อเช้าเจอสภาวะ Edge แต่ผมสามารถควบคุมตัวเองได้ โดยการปิดเฟส แล้วหยุดทำ ยังดีที่ไม่หลั่งออกมา

ผมว่าบางทีอาจเกี่ยวกับที่เราตื่นเช้าแล้วมันแข็ง ทำให้ความกำหนัดมันแสดงฤทธิ์ออกมาก็ได้ แต่ยังไม่ไว้ใจสมองเหมือนเดิมอยู่ดี

[msguzs]

เหมืือนผมเลยครับเมื่อเช้าเจอสภาวะนี้เหมือนกัน แต่ก็ผ่านมาได้ T T

[blackman90]

สุดท้ายก็ล้มเหลวครั้งที่4จนได้ ไม่เป็นไร ล้มแล้วลุกใหม่ คนที่เก่งๆกว่าจะผ่านมาได้คงจะมากกว่าผมอีก สภาวะ Relapse มันทดสอบเราจริงๆครับ

ถ้าเราเผลอเรอมัน เราก็จะเจอสภาวะแบบนี้โดยไม่รู้ตัว จนต้องเริ่มต้นนับ1ใหม่

[Triumphz]

สู้ๆครับ ล้มแล้วลุก ปรับปรุงตัวเองให้ดีกว่าเดิม

[msguzs]

สู้ๆครับวันนี้ผมเกือบไม่รอดเหมือนกัน

[blackman90]

15ชั่วโมงกับการรีสตาร์ทครั้งที่ 5 รู้สึกว่าสมองโล่ง เพราะถ่ายโอนหนังโป๊ รูปนู๊ตไปไว้ในฮาร์ดดิสท์พกพาไปหมดแล้ว

เวลาที่เหลือต้องสู้กับจินตนาการที่ปีศาสร้างมาในหัวสมองล้วนๆ

[msguzs]

ผมหลุดแล้วอะครับ ยอมรับว่าผมไม่รู้สึกผิดเลยนะ
อาจเพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ผมรู้สึกเหมือนกับมันเป็นแค่นํ้าหล่อลื่นที่อยู่ในร่างกายเราแล้วตอนที่เรา
พยายามเอามันออกมาเหมือนกับเป็นแค่การกระตุ้นกล้ามเนื้อให้ปล่อยนํ้าออกมาให้หมดๆไป

แต่ถึงอย่างงั้นก็จะเลิกให้ได้ครับเพราะผมเชื่อว่าเลิกมันจะดีกว่า คือเป็นเรื่องของใจล้วนๆเลย
เราไม่อยากให้ใจเราหมกหมุ่นกับกามมารมณ์

[blackman90]

ผมหลุดแล้วอะครับ ยอมรับว่าผมไม่รู้สึกผิดเลยนะ
อาจเพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ผมรู้สึกเหมือนกับมันเป็นแค่นํ้าหล่อลื่นที่อยู่ในร่างกายเราแล้วตอนที่เรา
พยายามเอามันออกมาเหมือนกับเป็นแค่การกระตุ้นกล้ามเนื้อให้ปล่อยนํ้าออกมาให้หมดๆไป

แต่ถึงอย่างงั้นก็จะเลิกให้ได้ครับเพราะผมเชื่อว่าเลิกมันจะดีกว่า คือเป็นเรื่องของใจล้วนๆเลย
เราไม่อยากให้ใจเราหมกหมุ่นกับกามมารมณ์

ไม่เป็นไรครับ ผมว่าของแบบนี้ต้องสู้กับมันตลอด นับ1ใหม่ไม่เสียหายครับ

[blackman90]

ผ่านไป50ชั่วโมง สำหรับการรีสตาร์ทครั้งที่5 เมื่อสักครู่ผมเกือบหลุด ยังดีที่ผมประคองตวเองมาได้

การขจัดสิ่งสกปรกออกจากใจเราที่สะสมมานานๆนี่มันต้องใช้ระยะเวลานานจริงๆ

[TheBoomy]

สู้ๆครับ 7วัน ผมก็สุดๆ เลย เกือบหลุดเป็นว่าเล่น

[blackman90]

ผ่านไป85ชั่วโมง เมื่อเย็นผมออกไปปั่นจักรยาน อยู่ดีๆมีอาการหดหู่ เหมือนจะมีอารมณ์เศร้าหมอง ไม่แน่ใจว่ามันเกิดจากจิตใต้สำนึกในตัวผมหรือป่าวนะ

และอยู่ดีๆผมคิดถึงผู้หญิงคนนึงที่เคยเล่นด้วยกันตอนเด็ก ที่จากกันไป18ปี เหมือนมีความรู้สึกอยากตามหาเธออย่างบอกไม่ถูก ผมลองถามเพื่อนผมดู มันบอกว่า อาจเกิดจากจิตที่สะอาด และจิตใต้สำนึกของเราที่เก็บเอาไว้จะแสดงผลออกมา

[blackman90]

เรียบร้อยแล้วครับ ล้มไม่เป็นท่า เพราะความเครียดจนต้องหาที่ระบายสุดท้ายก็โดนปีศาจครอบงำจนได้

ครั้งที่5ล้มเหลวสิ้นเชิง แต่ครั้งนี้แปลก ที่ไม่รู้สึกผิด แต่วันนี้ยอมรับว่าแพ้เพราะความเครียดจริงๆ

[msguzs]

มารายงานว่าผมล้มอีกแล้วครับ -*-

ผมว่ามันอยู่ที่เราแล้วหล่ะ ถ้าหากว่าเราคิดจะหยุดจริงๆเราก็ต้องหยุดได้ ต่อให้จะมีอะไรมาครอบงำเราก็เถอะ
ผมว่าเรื่องแบบนี้สอนเรานะครับ เรามักจะทำตามกิเลศของตัวเองอยู่เสมอ คือถ้าไม่มีกิเลศเนี้ยเราก็ไม่ทำอะไรเลย
เพราะมีอารมณ์จึงชตอ. เพราะเครียดจึงอยากหาอะไรทำ เพราะโกรธจึงประทุษร้ายผู้อื่น
เพราะเหงาจึงอยากมีคนข้างกาย เพราะคันจึงต้องเกา เพราะเมื่อยจึงต้องนั่ง

สังเกตุว่าที่เราโดนความทุกข์กักขังเอาไว้ก็เป็นเพราะเรื่องภายนอกทั้งนั้น
เราโกรธก็เพราะสมองเราที่เป็นร่างกายเก็บเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดมาจินตนาการมาทำให้ตัวเองรู้สึกแย่
เราเมื่อยเราจึงเกรียจคร้านอยากหาที่นั่ง ก็เพราะร่างกายของเราเมื่อใช้งานส่วนใดส่วนหนึ่งไปนานๆก็จะปวดเมื่อยล้าเป็นธรรมดา
เราอยากชตอ.ก็เพราะ ความรู้สึกตรงจุดนั้นของเราที่เราไม่ได้สัมผัสได้บ่อยนักจะรู้สึกเมื่อเราไปกระตุ้นมัน
มันทำให้เราอยากต้องการที่จะโหยหามัน และเมื่อสำเร็จกิจเราจึงเรียนรู้ว่าทุกสิ่งตั้งอยู่และดับไป
และมันก็จะกลับมาตั้งอยู่ใหม่ เช่นนี้ไปเรื่อยๆเป็นธรรมดา นี้คงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงเป็นโซ่ตรวน
เพราะมันเกิดขึ้นเป็น Looper ซํ้าๆ มันเป็น ทุกขัง ก็คือเราถูกร่างกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความทุกข์อันนี้ แล้วเราถูกขังอยู่ในนั้น โดนความทุกข์ขังเอาไว้

ทีนี้ผมนึกวิธีนึงออก ก็คือเมื่อมันเป็น Looper อย่างงี้ไป เราก็เฝ้าดูมัน
เฝ้าดูการเกิดขึ้นซํ้าๆของอารมณ์เหล่านี้คือไม่ต้องไปพยายามกำจัดมันและไม่ต้องไปสนองมัน
การกระทำแบบนี้จะทำให้เรารู้ว่าอารมณ์ที่เห็นเป็นอยู่ตรงนั้นมันเกิดขึ้นเพียงไม่นานนะ
มันเกิดแล้วมันก็หายไป
แล้วก็คิดตามหลักพระพุทธทาส ท่านเคยกล่าวไว้ว่า จิตใจของมนุษย์จะไปยึดมั่นจับอะไรเมื่อจับถึงที่สุดมันก็จะปล่อย
คือถ้าหากว่าเราเป็นผู้เฝ้าดูอารมณ์เหล่านี้แล้ว เราก็จะไม่อยู่ในอริยาบถที่จะทำอะไรเพื่อสนองสิ่งเหล่านั้นจิตใจเราจะมุ่งแต่เฝ้าดู
และเมื่อจิตใจเราเฝ้าดูถึงที่สุดมันก็จะปล่อย
ที่ต้องใช้วิธีนี้เพราะ ถ้าเราเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น มันก็จะแก้ได้แค่ช่วงเวลานั้นเพราะถ้าอารมณ์ใคร่มันกลับมาอีกยังไงเราก็ต้องตกอยู่ในสภาวะที่จะคิดอยู่ตลอดเวลา
ว่าจะทำยังไงดี จะต้องทำยังไง จะ ชตอ.ดีไหม หรือ หักดิบดี
ตรงช่วงที่เราจะหักดิบหรือปฎิเสธมันนี้แหละครับคือช่วงที่เราจะพลาด เพราะส่วนใหญ่แล้วเราจะรู้สึกว่า มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเลิก ชตอ.
ในเมื่อความสุขอยู่ตรงหน้าเราแล้ว เราก็อยากจะคว้ามันไว้ เราจะรู้สึกเสียดายมากๆเวลา ที่มันไม่เป็นไปตามที่เราหวัง(เห็นไหมครับทุกขังอีกแล้ว) เวลาที่เราต้องปฎิเสธมัน
อารมณ์ตรงนี้แหละครับที่ทำให้เราพลาดมาแล้วหลายครั้ง ความคิดของเราจะพลิกแพลงไม่หยุดอารมณ์ของเราเราควบคุมไม่ได้

การเป็นผู้เฝ้าดูสิ่งเหล่านี้ จึงเป็นวิธีนึงที่ยืดหยุ่น คล้ายๆกับการว่ายนํ้าอะครับ ถ้าท่านปล่อยตัวเองไปตามสบายไม่ไปเกร็งมันก็ไม่จมแน่ๆ
ปล.วิธีนี้มาจากการทำอานาปานสตินะครับ ผมเคยฝึกวิธีนี้ตอนถูกคนนินทาเยอะๆ อยู่ในสภาวะที่กดดันมากๆ วิธีนี้ช่วยให้ผมผ่านพ้นความทุกข์มาได้
คือพอเราเลือกที่จะเฝ้าดูอารมณ์ของตัวเอง จิตใจเราก็จดจ่ออยู่กับอารมณ์อย่างงั้น เลยไม่ได้ไปพลั้งเผลอทำร้ายใคร

[blackman90]

มารายงานว่าผมล้มอีกแล้วครับ -*-

ผมว่ามันอยู่ที่เราแล้วหล่ะ ถ้าหากว่าเราคิดจะหยุดจริงๆเราก็ต้องหยุดได้ ต่อให้จะมีอะไรมาครอบงำเราก็เถอะ
ผมว่าเรื่องแบบนี้สอนเรานะครับ เรามักจะทำตามกิเลศของตัวเองอยู่เสมอ คือถ้าไม่มีกิเลศเนี้ยเราก็ไม่ทำอะไรเลย
เพราะมีอารมณ์จึงชตอ. เพราะเครียดจึงอยากหาอะไรทำ เพราะโกรธจึงประทุษร้ายผู้อื่น
เพราะเหงาจึงอยากมีคนข้างกาย เพราะคันจึงต้องเกา เพราะเมื่อยจึงต้องนั่ง

สังเกตุว่าที่เราโดนความทุกข์กักขังเอาไว้ก็เป็นเพราะเรื่องภายนอกทั้งนั้น
เราโกรธก็เพราะสมองเราที่เป็นร่างกายเก็บเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดมาจินตนาการมาทำให้ตัวเองรู้สึกแย่
เราเมื่อยเราจึงเกรียจคร้านอยากหาที่นั่ง ก็เพราะร่างกายของเราเมื่อใช้งานส่วนใดส่วนหนึ่งไปนานๆก็จะปวดเมื่อยล้าเป็นธรรมดา
เราอยากชตอ.ก็เพราะ ความรู้สึกตรงจุดนั้นของเราที่เราไม่ได้สัมผัสได้บ่อยนักจะรู้สึกเมื่อเราไปกระตุ้นมัน
มันทำให้เราอยากต้องการที่จะโหยหามัน และเมื่อสำเร็จกิจเราจึงเรียนรู้ว่าทุกสิ่งตั้งอยู่และดับไป
และมันก็จะกลับมาตั้งอยู่ใหม่ เช่นนี้ไปเรื่อยๆเป็นธรรมดา นี้คงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงเป็นโซ่ตรวน
เพราะมันเกิดขึ้นเป็น Looper ซํ้าๆ มันเป็น ทุกขัง ก็คือเราถูกร่างกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความทุกข์อันนี้ แล้วเราถูกขังอยู่ในนั้น โดนความทุกข์ขังเอาไว้

ทีนี้ผมนึกวิธีนึงออก ก็คือเมื่อมันเป็น Looper อย่างงี้ไป เราก็เฝ้าดูมัน
เฝ้าดูการเกิดขึ้นซํ้าๆของอารมณ์เหล่านี้คือไม่ต้องไปพยายามกำจัดมันและไม่ต้องไปสนองมัน
การกระทำแบบนี้จะทำให้เรารู้ว่าอารมณ์ที่เห็นเป็นอยู่ตรงนั้นมันเกิดขึ้นเพียงไม่นานนะ
มันเกิดแล้วมันก็หายไป
แล้วก็คิดตามหลักพระพุทธทาส ท่านเคยกล่าวไว้ว่า จิตใจของมนุษย์จะไปยึดมั่นจับอะไรเมื่อจับถึงที่สุดมันก็จะปล่อย
คือถ้าหากว่าเราเป็นผู้เฝ้าดูอารมณ์เหล่านี้แล้ว เราก็จะไม่อยู่ในอริยาบถที่จะทำอะไรเพื่อสนองสิ่งเหล่านั้นจิตใจเราจะมุ่งแต่เฝ้าดู
และเมื่อจิตใจเราเฝ้าดูถึงที่สุดมันก็จะปล่อย
ที่ต้องใช้วิธีนี้เพราะ ถ้าเราเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น มันก็จะแก้ได้แค่ช่วงเวลานั้นเพราะถ้าอารมณ์ใคร่มันกลับมาอีกยังไงเราก็ต้องตกอยู่ในสภาวะที่จะคิดอยู่ตลอดเวลา
ว่าจะทำยังไงดี จะต้องทำยังไง จะ ชตอ.ดีไหม หรือ หักดิบดี
ตรงช่วงที่เราจะหักดิบหรือปฎิเสธมันนี้แหละครับคือช่วงที่เราจะพลาด เพราะส่วนใหญ่แล้วเราจะรู้สึกว่า มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเลิก ชตอ.
ในเมื่อความสุขอยู่ตรงหน้าเราแล้ว เราก็อยากจะคว้ามันไว้ เราจะรู้สึกเสียดายมากๆเวลา ที่มันไม่เป็นไปตามที่เราหวัง(เห็นไหมครับทุกขังอีกแล้ว) เวลาที่เราต้องปฎิเสธมัน
อารมณ์ตรงนี้แหละครับที่ทำให้เราพลาดมาแล้วหลายครั้ง ความคิดของเราจะพลิกแพลงไม่หยุดอารมณ์ของเราเราควบคุมไม่ได้

การเป็นผู้เฝ้าดูสิ่งเหล่านี้ จึงเป็นวิธีนึงที่ยืดหยุ่น คล้ายๆกับการว่ายนํ้าอะครับ ถ้าท่านปล่อยตัวเองไปตามสบายไม่ไปเกร็งมันก็ไม่จมแน่ๆ
ปล.วิธีนี้มาจากการทำอานาปานสตินะครับ ผมเคยฝึกวิธีนี้ตอนถูกคนนินทาเยอะๆ อยู่ในสภาวะที่กดดันมากๆ วิธีนี้ช่วยให้ผมผ่านพ้นความทุกข์มาได้
คือพอเราเลือกที่จะเฝ้าดูอารมณ์ของตัวเอง จิตใจเราก็จดจ่ออยู่กับอารมณ์อย่างงั้น เลยไม่ได้ไปพลั้งเผลอทำร้ายใคร

ผมว่าบางทีการที่จะเอาชนะใจเรา มันต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างจริงๆ เมื่อคืนผมพลาดเพราะความเครียด บวกกับอารมณืเปลี่ยวเหงา เลยหาทางออกโดยการเดินตามเกมกิเลสไป

แต่ครั้งนี้มันทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นกว่าครั้งก่อนๆ และมีทัศนคติใหม่ว่า

"เมื่อล้มก็เอาใหม่ ยังไม่สาย ตั้งเป้าให้จริงๆจังๆ ให้รางวัลกับตัวเองเพื่อตอบแทนกับความตั้งใจที่จะอดทนกับมันจริงๆ" การเอาชนะตัวเองผมว่าใจอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ

อย่างที่ผมเกริ่นไว้กับทัศนคติที่ผมได้มาในหัวกับพลังในด้านดี ให้รางวัลตัวเอง เพื่อเป็นแรงจูงใจให้เรามีความพยายามให้มากกว่านี้  

ผมได้ทำการตั้งเป้าหมายบนปฏิทินมือถือเลยครับ เพื่อเป็นแรงจูงใจให้เราได้ทำจริงๆ วันที่25ของแต่ละเดือนคือการซื้อของเพื่อให้รางวัลกับตัวเอง









ลองทำดูนะครับ กำลังหาแนวร่วมอยู่พอดีเลย ผมโพสในกลุ่มไปแล้วด้วย https://www.facebook.com/groups/817518525047955/

[msguzs]

สู้ๆนะครับ

[Triumphz]

ผมก็ล้มครับ มันไม่ง่ายครับ ผมมองว่าจิตยังชอบอารมณ์นี้อยู่ ต้องให้โดนความทุกข์หนักๆมันถึงกลัวและเข็ด ผมต้อนรับความทุกข์ที่จะมาข้างหน้าละ มาเลยผมยินดีที่จะเจอ

แนะนำคุณ msguzs

อาณาปานสติ นี้สุดยอดแล้วครับ มีอยู่ช่วงนึงผมฝึกประจำ เรื่องพวกนี้หายไปสักพักเลย พอมีแฟนก็กลับมา ชตอ.อีก พอตอนนี้เลิกกับแฟน ก็ยังไม่ได้ฝึกจริงๆจังๆสักที ผมรู้สึกว่าช่วงนั้นจิตใจผมนี้สูง และสามารถควบคุมตนเองได้ดี ต่างกับตอนนี้้เลยครับ ย้ำแย่ อยากจะอ่านหนังสือสอบก็ทำไม่ได้ จิตใจแบบนี้เอาไปทำไรก็ทำได้ไม่ดี แย่ไปหมด เฮ้ออออออออออ