เราสามารถพูดในสิ่งที่ดีได้... ไม่จำเป็นต้องพูดแต่เรื่อง nofap

[BillyBird]

ไม่งั้นมันจะเหมือนกับการย่ำอยู่กับที่... เรื่องเดิม ๆ อารมณ์ลบ ๆ

เราต้องก้าวไปข้างหน้า
วันเวลาไม่เคยหยุดเดิน...

จริงอยู่ fap แล้ว จิตตก เสียสูญ ช่วงชีวิตเหมือนตกหลุมดำ
วันเวลามันก็ผ่านไปดิ... มันไม่รอเราหรอก เราก็ล้าหลังอยู่ตรงนั้น...

ถูกกักขังไว้ด้วยความหดหู่ เซื่องซึม(ไม่แน่ใจว่าตรงกันกับภาษาธรรม "ถีนะมิทธะ" รึเปล่านะครับ)

เราต้องฟื้นตัวให้เร็ว... แต่เมื่อคุณเห็นทุกข์เห็นโทษของมันมากขึ้น ผมว่ามันก็น่าจะเบื่อหน่ายมันได้เรื่อย ๆ นะ...
คือเบื่อหน่ายในสภาวะที่เราถูกจองจำ... หดหู่... เบื่อตัวเองที่แพ้ตัวเองอยู่เรื่อย ๆ

ซึ่งผมก็เบื่ออยู่... และคิดว่า รอบนี้ น่าจะได้นานเลยล่ะ...
พอมันเบื่อมันก็อยากหาอะไรดี ๆ เข้าตัว... ช่วงนี้ผมไปขลุกร้านหนังสือบ่อย สงสัยผมจะชอบซะแล้ว
อย่างนึงคือ ผมใส่ใจในการฝึกหายใจมากขึ้น... ผมอยู่กับลมหายใจมากขึ้น
และผมค้นพบเป้าหมายใหม่อย่างนึงคือ... ผมอยากเป็นผู้ชำนาญการในการหายใจ
คือหายใจเป็น หายใจได้ลึกได้ยาว ได้ละเอียด ได้สบาย ได้ผ่อนคลาย ได้สติ ได้พลัง ได้ความสะอาด

เราต้องก้าวไปข้างหน้า... ผมเรียนเชิญสมาชิกตั้งกระทู้เรื่องอื่น ๆ บ้าง... ชีวิตทั่วไปไรงี้ก็ได้...

ย้ำอีกครั้ง "ผมว่าเราไม่จำเป็นต้องพูดแต่เรื่องเดิม ๆ"

กระทู้นี้ก็ไม่น่าจะใช่เรื่องเดิม ๆ นะครับ อิอิ  

ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ

[BillyBird]

ลองคุยกันครับ

[Triumphz]

ผมว่าโนแฟบนี้ต่อยอดไปได้ทุกเรื่องเลยครับ มันครอบคลุมหมด อย่างที่คุณ Billybird บอก ผมเห็นด้วย ไม่จำเป็นต้องคุยเรื่องเฉพาะโนแฟบ แต่เราสามารถต่อยอดไปถึงการพัฒนาตนเองได้อีกมาก!!!

ผมเห็นคุณบิลลี่เบิร์ดเปิดคุยเรื่อง อาณาปานสติ ผมชักสนใจมาตอบโดยเฉพาะเลยครับ อิอิ

โดยปรกติผมฝึกของท่านพุทธทาสอยู่ครับ อาณาปานสติ16ขั้น

โดยเฉพาะหมวดที่1 กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน

1.รู้จักลมหายใจยาวทั้งปวง
2.รู้จักลมหายใจสั้นทั้งปวง
3.รู้จักว่ากายลมปรุงแต่งร่างกาย
4.ทำกายลมและกายสังขารให้ระงับ

ผมรู้สึกว่าผมฉลาดขึ้นมาก เพราะการที่สามารถดับทุกข์ตัวเองได้มากขึ้น ถ้าผมไม่ติดแฟบนะ จิตใจนี้จะมีประโยชน์มากครับ ผมเห็นข้อดีของการฝึกสมาธิหลายอย่างมากๆ อย่างน่าอัศจรรย์ เรื่องจิตนี้แปลกมากครับ พระพุทธองค์มีจริงๆ ตอนแรกผมก็ไหว้ตามคนอื่นทั่วไป แต่พอได้มาปฏิบัติธรรมะและเห็นความจริง ถึงกับยอมรับเลยครับ

[BillyBird]

สาธุคุณ ไทรอั้ม

ผมไม่ค่อยทราบรายละเอียดมากนักครับ...
ทราบเพียงว่า ฝึกหายใจบ่อย ๆ ... ทำความรู้จักคุ้นเคย... ดูผลระหว่างการมีระลึกรู้ในสายลม เข้าและออก...
ช้าบ้างเร็วบ้าง โดยไม่เพ่ง แต่เป็นไปด้วยอารมณ์สบาย ๆ ครับ...

เพื่อฝึกที่จะเป็นผู้ชำนาญการในลมหายใจอย่างแน่ชัดเสียที...

เรื่องอื่น ๆ ค่อยว่ากันครับ...

อนึ่ง.. เสมือนการสร้างวิหารธรรมโดยใช้ลมหายใจเป็นตัวกำหนดเป็นอารมณ์
เพื่อจิตสงบ ไม่กวัดแกว่งแส่ส่าย มีความนิ่งสุขุม เป็นสุขเย็น ๆ อยู่ภายใน... และสำคัญคือ พักจิตเพื่อให้มีกำลัง..

สว่างจากภายใน

ผมหวังเช่นนั้น สาธุครับ